| prop-el:quote
|
- ἔνθα δέ μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς ἀγήνωρ
γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν
κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·
οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον οὐδ' ὅσα φασὶν
Ἴλιον ἐκτῆσθαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον
τὸ πρὶν ἐπ' εἰρήνης, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν,
οὐδ' ὅσα λάϊνος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει
Φοίβου Ἀπόλλωνος Πυθοῖ ἔνι πετρηέσσῃ.
ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφια μῆλα,
κτητοὶ δὲ τρίποδές τε καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα,
ἀνδρὸς δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ
οὔθ' ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.
----
Κι εκεί πεθύμησε η γενναία μου καρδιά,
αφού πάρω νόμιμη σύζυγο που μου ταιριάζει,
να ευχαριστιέμαι με τα κτήματα που απέκτησε ο γερο-Πηλέας.
Γιατί για μένα δεν είναι αντάξιο της ψυχής ούτε όσα λένε ότι ο Ίλιος,
η καλοκατοικημένη πόλη, είχε πριν,
στη ειρηνική περίοδο, πριν έρθουν οι γιοι των Αχαιών,
ούτε όσα κλείνει μέσα στο πέτρινο κατώφλι του τοξότη,
του Φοίβου Απόλλωνα, στην Πετρώδη Πυθώ.
Διότι λαφυραγωγούνται βόδια και παχιά πρόβατα
και αποκτιούνται τρίποδες και ξανθά άλογα.
Αλλά η ψυχή του ανθρώπου δεν λαφυραγωγείται ούτε πιάνεται,
ώστε να ξαναγυρίσει, όταν περάσει το φραγμό των δοντιών. (el)
- ἔνθα δέ μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς ἀγήνωρ
γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν
κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·
οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον οὐδ' ὅσα φασὶν
Ἴλιον ἐκτῆσθαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον
τὸ πρὶν ἐπ' εἰρήνης, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν,
οὐδ' ὅσα λάϊνος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει
Φοίβου Ἀπόλλωνος Πυθοῖ ἔνι πετρηέσσῃ.
ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφια μῆλα,
κτητοὶ δὲ τρίποδές τε καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα,
ἀνδρὸς δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ
οὔθ' ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.
----
Κι εκεί πεθύμησε η γενναία μου καρδιά,
αφού πάρω νόμιμη σύζυγο που μου ταιριάζει,
να ευχαριστιέμαι με τα κτήματα που απέκτησε ο γερο-Πηλέας.
Γιατί για μένα δεν είναι αντάξιο της ψυχής ούτε όσα λένε ότι ο Ίλιος,
η καλοκατοικημένη πόλη, είχε πριν,
στη ειρηνική περίοδο, πριν έρθουν οι γιοι των Αχαιών,
ούτε όσα κλείνει μέσα στο πέτρινο κατώφλι του τοξότη,
του Φοίβου Απόλλωνα, στην Πετρώδη Πυθώ.
Διότι λαφυραγωγούνται βόδια και παχιά πρόβατα
και αποκτιούνται τρίποδες και ξανθά άλογα.
Αλλά η ψυχή του ανθρώπου δεν λαφυραγωγείται ούτε πιάνεται,
ώστε να ξαναγυρίσει, όταν περάσει το φραγμό των δοντιών. (el)
|
